♥ ΝΟΜΟΣ ΣΕΡΡΩΝ ♥: ΙΕΡΟΙ ΝΑΟΙ & ΜΟΝΕΣ

Ο Ναός Αγίου Νικολάου της Ακρόπολης

Ο ιερός ναός Αγίου Νικολάου είναι ένας διώροφος ναός ο οποίος χρονολογείται από το 12ο αιώνα. Είναι κοιμητηριακός ναός με κρύπτη η οποία βρίσκεται στην ανατολική πλευρά. Στον ναό εκκλησιάζονταν οι στρατιώτες της φρουράς του κάστρου ενώ στην κρύπτη ήταν το κοιμητήριο αυτών. Η σημερινή μορφή του ναού είναι η αναστήλωση του 1937 η οποία έγινε πάνω στα ερείπια του ήδη κατεστραμμένου ναού από τον 17ο αιώνα. η αναστήλωση αυτή έγινε από μια ομάδα χριστιανών χωρίς την γνώμη της αρχαιολογικής υπηρεσίας. Ο σημερινός ναός έχει διαφορετικό αρχιτεκτονικό σχέδιο από τον παλαιότερο ναό και λόγων των αλλαγών η αναστήλωση δεν θεωρείται απόλυτα επιτυχημένη. Σε ανασκαφές το 1926 βρεθήκανε λείψανα τοιχογραφιών όπως η παράσταση της Θείας Μετάληψης αλλά και λείψανα κοσμημάτων με τεχνοτροπία η οποία σχετίζεται με την εποχή των Παλαιολόγων.

Πηγή: Wikipedia

Ναός Παλαιάς Μητρόπολης Σερρών

Ο ναός των Αγίων Θεοδώρων, γνωστός και ως Παλαιά Μητρόπολη, είναι το σημαντικότερο σωζόμενο βυζαντινό μνημείο της πόλης των Σερρών, που λειτούργησε ως μητροπολιτικός ναός από τα βυζαντινά μέχρι τα νεότερα χρόνια. Η πρώτη έμμεση πληροφορία για το μνημείο προέρχεται από μολυβδόβουλλο του 12ου αιώνα. Κατά το 14ο αιώνα το περιέγραψε ο ρήτορας Θεόδωρος Πεδιάσιμος, ενώ από το 17ο αιώνα αναφέρεται αρκετά συχνά σε επιγραφές σκευών, εικόνων και αφιερωμάτων. Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, ο ναός θεωρείται παλαιοχριστιανικός και η οικοδόμηση του τοποθετείται χρονολογικά στον 5ο-6ο αιώνα. Υπέστη επανελημμένες επισκευές και μετασκευές κατά τη μεσοβυζαντινή πέριοδο (10ος-11ος αιώνας) και στους επόμενους αιώνες, όπως υποδεικνύουν οι οικοδομικές φάσεις που διακρίνονται στο μνημείο και οι σχετικές γραπτές μαρτυρίες. Από τις κυριότερες επεμβάσεις είναι η αντικατάσταση του μαρμάρινου τέμπλου και η κατασκευή νάρθηκα το 1602/3, καθώς και η ανακατασκευή του νοτίου τοίχου που έγινε το 1725, σύμφωνα με την πλίνθινη επιγραφή που υπάρχει εκεί.
Φωτογραφία
Φωτογραφία

Πηγή: Wikipedia

Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου

Στο βάθος μιας κατάφυτης από κυπαρίσσια, πλατάνια και πεύκα, χαράδρας βρίσκεται η Μονή του Τιμίου Προδρόμου. Η Μόνη κτίσθηκε το 1270 μ.Χ και παρά τις αλλεπάλληλες καταστροφές αποτελεί σήμερα εκπληκτικής ομορφιάς μνημείο και Μουσείο Βυζαντινής Τέχνης. Πρώτος κτήτωρ της Μονής ήταν ο Ιωαννίκιος ο οποίος διατέλεσε και επίσκοπος Εζεβών. Η ουσιαστική επέκταση του Ναού έγινε το 1300 περίπου από τον ανιψιό του Ιωαννίκιου, Ιωακείμ, επίσκοπο Ζιχνών, ο οποίος έκτισε τον Καθολικό Ναό που διατηρείται έως σήμερα, καθώς και την Τράπεζα για το γεύμα των μοναχών και ψηλά τείχη καλύπτοντας την έκταση όλης της Μονής. Την εφορία της Μονής ανέλαβε το 1332 μ.Χ ο αρχιστρατηγός Δομέστιχος και μετέπειτα Αυτοκράτορας Ιωάννης Καντακουνός. Την περίοδο εκείνη η Μονή αναδείχθηκε με αυτοκρατορικό διάταγμα Σαυροπηγιακή και Πατριαρχική. Το 1345 η Μονή υπέστη μεγάλες καταστροφές από την επιδρομή των Σερβών και χάριν της Ελένης, συζύγου του Σέρβου Κράλη Στέφανου Δούσαν διέφυγε την ολοκληρωτική καταστροφή. Το 1353 με δική της ενέργεια έγινε η προσάρτηση στη Μονή, του Μονυδρίου της Αγίας Αναστασίας και της Πναγίας Οστρινής. Το 1371, πριν από την οριστική κατάληψη των Σερρών από τους Τούρκους, οι μοναχοί απέσπασαν από τον Μουράτ τον Α' σουλτανικό φιρμάνι, με το οποίο η Μονή απαλλασσόταν από τον έγγειο φόρο. Από το 1457 ως το 1462 στην Μονή μόνασε ο πρώτος μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως Πατριάρχης Γεννάδιος ο Σχολάριος όπου και έμεινε έως το θάνατό του. Τάφηκε στο Μεσονυκτικό κοντά στους τάφους των δύο Κτητόρων.Το 1854 έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του τα οποία φυλάσσονται σε ειδική κιβωτό έως σήμερα.Στα μέσα του 18ου αιώνα λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων οι μοναχοί εγκατέλειψαν την κοινοβιακή ζωή και υιοθέτησαν το ιδιόρρυθμο σύστημα.Σοβαρότατο πλήγμα για τη Μονή αποτέλεσε η λεηλάτηση της βιβλιοθήκης της τον Ιούλιο του 1917 από τους Βουλγάρους, οι οποίοι μαζί με τους αιχμαλώτους μοναχούς έστειλαν στη Βουλγαρία 24 Ευαγγέλια, 200 σπάνια χειρόγραφα σε χαρτί, 1500 παλιά βιβλία , 100 τόμους χειρογράφων σε μεμβράνη, τέσσερα χρυσόβουλα Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, πέντε πατριαρχικά σιγίλια και πολλά άλλα πολύτιμα ιερά αντικείμενα. Με τη συνθήκη του Neuilly, ορισμένα χειρόγραφα επιστράφηκαν και πιθανότατα βρίσκονται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Αθήνας, ενώ ο μεγαλύτερος αριθμός αυτών παραμένει στη Σόφια. Τα πολύτιμα αυτά αντικείμενα φυλάσσονταν στη Βιβλιοθήκη της Μονής στον Πύργο της Νοτιοδυτικής γωνίας του τείχους, που περιβάλλει το μοναστήρι. Ο κεντρικός ναός της Μονής διατηρείται λιθόκτιστος και αποτελείται από την Ενάτη, το Μεσονυκτικό και από το Καθολικό μαζί με το Ιερό Βήμα. Ο Ναός αποτελεί μνημείο Βυζαντινής Αγιογραφίας, οι τοιχογραφίες του οποίου στο Μεσονυκτικό αποδίδονται στον Μακεδόνα Αγιογράφο Πανσέληνο. Οι παλαιότερες είναι αυτές που έγιναν κατά τη διάρκεια της Υγουμενίας και του δεύτερου κτήτορα Ιωακείμ και διακρίνονται για την εκφραστικότητα, το ρεαλισμό και την παθητικότητα. Το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο και χρονολογείται στο 1804. Δεξιά και αριστερά είναι αναρτημένες και εικόνες του Χριστού Παντοκράτορα και της Παναγίας Οδηγήτριας που προέρχονται από το αρχικό τέμπλο του καθολικού και μαζί με το πρώτο στρώμα τοιχογραφιών της Ενάτης αντιπροσωπεύουν την τέχνη της ακμής των Παλαιολόγων. Χιλιάδες άνθρωποι επισκέπτονται τη Μονή που αποτελεί θησαυρό αμύθητης καλλιτεχνικής και ιστορικής αξίας. Από το 1986 εγκαταστάθηκε γυναικεία αδελφότητα που σε συνεργασία με τη 12η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Καβάλας είχε αναλάβει το έργο της συντήρησης και της αναστήλωσης.
Πηγή: Ιστοτόπος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Σερρών

Οι υπόλοιποι Ιεροί Ναοί του Νομού Σερρών:

Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχών

Σελίδες

ΙΕΡΟΙ ΝΑΟΙ & ΜΟΝΕΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου